UVS 2 - Voorst 1

   UVS 2                      1956 - Voorst 1                           1905 3½-4½
1. Breuker,D.M.(Dennis)       2029 - Sloots,J.(John)                    1957  0-1
2. Heine,I.(Ivar)             1943 - Bloemhard,R.E.F.(Rudy)             2047  0-1
3. Plassche van de,R.A.(Ruud) 2006 - Jansen,M.A.(Michiel)               1928  0-1
4. Sprinkhuizen,A.P.J.(Arno)  2017 - Bosch van Rosenthal,J.J.B.(Jeroen) 1919  ½-½
5. Dinjens,W.N.(Wouter)       1926 - Tienhoven van,R.M.(Richard)        1824  0-1
6. Quint,J.H.M.M.(Hans)       1901 - Kraaijkamp,M.(Marcel)              1829  1-0
7. Erp van,P.J.(Pepijn)       1948 - Dooper,L.L.A.H.(Lûtsen)            1894  1-0
8. Spoel van der,R.M.A.(Ruud) 1879 - Tulfer,P.M.(Paul)                  1845  1-0

In de derde ronde stond de wedstrijd tegen koploper en op papier sterkste team UVS 2 op het programma. De vorige ronde hadden we met heel veel moeite van het duidelijk lager in te schatten UVS 3 gewonnen. Dat moesten we deze keer dus beter aanpakken.

De wedstrijd begon al met een kleine handicap. De aanvangstijd bij UVS is 12:00 uur, dus om lekker op tijd aanwezig te zijn was ik al om 10:45 uur bij Marcel Kraaijkamp. John Sloots was daar inmiddels ook gearriveerd. Ik had een simpele route afgedrukt en aangezien John ons bij de eerdere uitwedstrijd al geroutineerd door Oost-Nederland had genavigeerd, had ik niet de behoefte om ook nog een navigatiehulp in te zetten. Gezellig keuvelend in de auto miste ik een afslagje (Bemmel wellicht?) en toen ging het even mis. We kwamen ergens tussen Arnhem en Nijmegen in de drukte terecht en om een lang verhaal kort te maken, pas om 12:15 uur vonden we de speelzaal. Onze sympathieke gastheren en wedstrijdleider Hiddo Zuiderweg hadden de klokken nog niet aangezet, wat ze natuurlijk gewoon hadden kunnen doen, en daardoor konden we allemaal tegelijk beginnen. Hartelijk dank nog daarvoor.

Het nadeel van een verslagje schrijven is dat zoiets moeilijk gaat als je het grootste deel van de partij achter je eigen bord zit te denken. Af en toe wierp ik wel een blik op andere stellingen, maar het is soms lastig om dan snel te zien wat daar echt aan de hand is. Gelukkig staat er op de website van UVS (www.uvsnijmegen.nl) inmiddels een verslag met een aantal partijen, dus daar put ik gretig uit.

Marcel Kraaijkamp was als eerste klaar. Met zwart speelde hij agressief 9…g5!? tegen de korte rokade van wit. Dat is een bekend idee in die opening. Helaas had hij zojuist kort gerokeerd en dan is de correctere weergave 9…g5???. Dus in plaats van een gevaarlijke koningsaanval bleef Marcel met een vrijwillig dodelijk verzwakte koningsstelling zitten. Wit had het hier en daar sneller uit kunnen maken, maar dan moet je kunnen rekenen als een computer. Zoals het ging was Marcel ook kansloos. Een pijnlijke kortsluiting van de zwartspeler (1-0).

Michiel Jansen zat met wit naast me te schaken. Daardoor kon ik de partij een beetje volgen. Het leek me dat zwart al vrij snel lekker spel had, maar er was nog van alles mogelijk. Op een bepaald moment werd het nogal tactisch en dat speelde Michiel handiger dan zijn tegenstander. Hij won materiaal en dwong daarmee zijn tegenstander tot capitulatie. Een mooie vechtoverwinning, patent Michiel. Daarmee stond het weer gelijk (1-1).

Links van mij zat John Sloots te spelen, ook met wit (dat verklaart waarom ik zwart had er tussenin). Hij kreeg zijn favoriete strategische spelletje op het bord. Ogenschijnlijk is er niet veel aan de hand, maar het blijft toch steeds oppassen voor zwart. John kon de druk vasthouden en langzamerhand zijn tegenstander in grote problemen brengen. Ook dat resulteerde uiteindelijk in materiaalwinst een een degelijke overwinning tegen de opponent met de hoogste rating (1-2).

Jeroen Bosch speelde met zwart weer zijn gebruikelijke systeem. Als je daarnaar kijkt, denk je dat hij veel te veel van zijn stelling eist. Aanvallen met de koning nog in het centrum is niet wat elke schaker vroeger heeft geleerd op de schaakkleuterschool. Maar zijn tegenstander vond niet het juiste tegengif en in een gelijke stelling werd tot remise besloten (1½-2½).

Richard van Tienhoven had nog iets recht te zetten na zijn ongetwijfeld traumatische nederlaag in de vorige ronde. Hij stond toen zo'n beetje de hele partij gewonnen, maar overzag uiteindelijk toch nog een tactisch geintje, waardoor hij met lege handen bleef. Deze keer zag het er een stuk beter uit en was goed te zien dat hij, net als John, strategisch sterk speelt. Ik heb de partij niet goed kunnen volgen, maar het zag er steeds wel goed uit voor wit. Zijn tegenstander was inmiddels in tijdnood geraakt. Met 30 seconden per zet erbij is dat weliswaar niet zo heel dramatisch, maar het is toch een verraderlijke situatie. Hij ging dan ook tot zijn schrik door de vlag. Ik weet niet hoe heel goed Richard toen stond, maar het was toch weer een belangrijk puntje erbij (1½-3½).

Het zag er toen al naar uit dat we zouden gaan winnen. Ik stond al een tijd op winst en bij Lûtsen Dooper en Paul Tulfer viel ook nog wel iets te halen. Lûtsen is nog niet helemaal in de vorm die we van hem gewend zijn. Met wit kwam hij wat minder uit de opening, maar dat leek nog niet zo dramatisch. Zijn tegenstander speelde wat onvast verder, waardoor een dynamisch evenwicht leek te zijn ontstaan. Maar opeens overzag Lûtsen een zet en kon hij onmiddellijk opgeven. Jammer maar 2½-3½.

Daarna kon ik de teamzege veilig stellen door mijn partij winnend af te sluiten. Mijn tegenstander had in de opening te passief gespeeld, waardoor ik in alle rust op zijn zwakke pionnen kon spelen. Toen hij ook nog f4 speelde was het gedaan met zijn stelling. Het duurde nog lang, maar de overwinnig kwam niet meer in gevaar (2½-4½).

Paul kreeg een bekend gambietpionnetje in de schoot geworpen. Dat geldt als lichtelijk dubieus, maar toen ik later keek stond het materieel weer gelijk. Op de website van UVS zag ik dat Paul hem had teruggeblunderd. Toch niet zoveel aan de hand, want de stelling was nog steeds redelijk speelbaar voor zwart. Paul had veel tijd nodig om het zaakje bij elkaar te houden, maar slaagde er toch in om een gelijkstaand dame-eindspel op het bord te krijgen. Maar ook hier had hij zoveel bedenktijd nodig dat hij wederom in tijdnood kwam, niet meer alles kon doorrekenen en toch nog zijn koning moest omleggen. Helaas, maar goed gevochten van zijn tegenstander (3½-4½).

Na een heel stroeve seizoenstart hadden we zo een mooie overwinning bij elkaar geschaakt. Onze nieuwe aanwinsten John en Richard wonnen hun eerste partij voor Voorst en de wijze waarop geeft alle vertrouwen voor de rest van het sezioen. Als het een beetje meezit, kunnen we van elk team winnen. We kunnen dus nog aardig hoog eindigen als we onze normale vorm kunnen behouden.

De volgende ronde spelen we thuis tegen Doetinchem. Alweer over drie weken. Dat zal ongetwijfeld weer spannend gaan worden.

Rudy Bloemhard
teamleider Voorst 1