Verslag VDS 1 - Voorst 1

VDS 1................. 1904 - 1879 Voorst 1................ 3-5
George v/d Esschert... 2038 - 1928 Sven Pronk.............. 0-1
Henk Greevenbosch..... 1858 - 1894 Michiel Jansen.......... 1-0
Bert Meester.......... 2038 - 2028 Rudy Bloemhard.......... 0-1
Jaap Staal............ 2076 - 1923 Jeroen Bosch............ 0-1
Remco Pihlajamaa...... 1908 - 1871 Lûtsen Dooper........... 1-0
Erwin Greven.......... 1828 - 1831 Paul Tulfer............. ½-½
Diderick Holtland..... 1791 - 1845 Jacques Kuiper.......... ½-½
Johan van Ommen....... 1698 - 1719 Henri Jansen............ 0-1

Het eerste team van Voorst heeft een 3-5 overwinning geboekt tegen het op papier iets sterkere VDS 1 uit Beekbergen.

Bij VDS 1 had men pas in de zomer gehoord dat ze alsnog naar de Promotieklasse OSBO waren gepromoveerd in verband met het terugtrekken van een team een paar klassen hoger. Toen was hun normale speellocatie in Beekbergen inmiddels verhuurd. Daardoor werden we om twaalf uur verwacht in een wijkcentrum in Apeldoorn. Lekker dichtbij voor de allochtone Voorstenaren (Sven niet meegerekend).

Het beloofde een spannende strijd te worden, omdat beide teams elkaar niet veel ontlopen qua rating. En dat bleek ook wel. Gedurende de eerste uren was moeilijk te voorspellen wie er met de matchpunten vandoor zou gaan.

Sven Pronk opende de score. Zijn tegenstander George v/d Esschert, geen onbekende in Voorst. Kwam ruim een kwartier te laat. Kennelijk was hij toch naar Beekbergen afgereisd. Misschien was hij daardoor afgeleid, want hij verloor al snel een hele toren. De witte dame kon niet worden ingesloten op a8 en daarna gaf hij het maar op. Een nuttige overwinning voor onze kopman, die natuurlijk weer zo snel mogelijk de 2000 grens moet passeren.

Michiel Jansen was met 2 uit 2 begonnen dit seizoen en moest aantreden tegen een opponent die ook al twee punten op zak had. Hij kwam prima uit de opening en leek het betere van het spel te krijgen. Maar ineens blunderde hij een stuk weg en kwam hij er niet meer aan te pas. Een niet verwachte tegenvaller.

Lûtsen Dooper kwam niet goed uit de opening. Zijn tegenstander heeft een origineel openingenrepertoire met snel Pc6 en speelde het handiger dan Lûtsen. Al snel had onze vijfde bordspeler geen compensatie voor een minuspion. Zwart maakte het daarna goed af.

Jacques Kuiper was met strategisch voordeel uit de opening gekomen. Maar hij had veel tijd nodig om het juiste plan te vinden. In tijdnood miste hij een paar goede kansen. Uiteindelijk had hij de mogelijkheid om remise te claimen wegens zetherhaling. Gezien de stand was dat geen slecht idee.

De belangrijkste partij van de middag was ongetwijfeld die van onze voorzitter. Invallend voor een vakantievierende Marcel Kraaijkamp leek hij goed uit de opening te zijn gekomen. Mar toen offerde of verloor hij een pion en het zag er ineens niet meer zo lekker uit. Henri bleef gelukkig alert en met een mooie combinatie kwam hij weer helemaal terug in de wedstrijd. Wat er daarna gebeurde heb ik niet gevolgd, maar ineens had hij gewonnen. Zo stonden we zomaar weer gelijk. En de stand van de resterende drie partijen in ogenschouw nemend konden we ineens gaan hopen op een kleine overwinning.

Ik had uit de opening een prettige stelling overgehouden. Het was in elk geval genoeg om een remiseaanbod van mijn tegenstander af te slaan. Ik stond misschien niet zo heel erg bijzonder, mar het was eenvoudiger te spelen dan voor zwart. Langzamerhand kon ik mijn tegenstander vastzetten, totdat hij in tijdnood een foutje maakte. Daardoor kon ik afwikkelen naar een gewonnen eindspel, dat geen problemen meer opleverde.

Dat begon er goed uit te zien voor ons. Een 2½-3½ voorsprong en twee partijen die ongeveer gelijk leken te staan. Paul Tulfer was met voordeel uit de opening gekomen, maar het leek toch een beetje dood te bloeden. Het toreneindspel met allerlei vrijpionnen was echter heel moeilijk in te schatten. Ik dacht dat Paul verloren kwam te staan. Ondertussen was Jeroen Bosch goed bezig tegen de op papier sterkste tegenstander. VDS kan dit seizoen namelijk een beroep doen op de zeer ervaren en sterke 80-er Jaap Staal. Jeroen gaf geen krimp en hield steeds volwaardig spel. Toen er werd afgewikkeld naar een paardeindspel kreeg Jeroen zelfs goede winstkansen. Dat wist hij prima uit te spelen en daarmee was de teamoverwinning een feit. Paul toonde tenslotte een goede wedstrijdmentaliteit. Hij moest zijn toren offeren tegen een vrijpion waar Erwin Greven al zijn hoop op had gevestigd, maar hij slaagde er in om met vier pionnen tegen een toren af te wikkelen naar remise.

Zo stond er ineens een ruime 3-5 overwinning voor ons op het scorebord. Het had ook anders kunnen aflopen, maar eigenlijk kunnen de meeste teamwedstrijden alle kanten op. Deze keer was het geluk aan onze zijde. Voorlopig hoeven we in elk geval nog niet aan degradatie te denken in de Promotieklasse.

Rudy Bloemhard