Jaarverslag Voorst 4 seizoen 2011-2012

Voorst 4 mocht aftrappen tegen het jeugdteam van de De Schaakmaat 5. Jeugdteams boezemen vaak angst in, de jeugdige tegenstandertjes kennen soms geen genade en als ze kans krijgen om het af te maken gebeurd dat vaak ook. Dick Hoekman bracht ons al snel op voorsprong maar kort daarna trok onze tegenstander stand weer geljik doordat Remco Kempink zijn loper toch wel wat knullig verspeelde. Joop Hendriksen bracht ons weer op voorsprong, maar wederom kwam de Schaakmaat terug en met een 2-2 stand was nog alles mogelijk. Wilma en Hannie waren nog bezig, maar beiden konden hun partij niet in winst omzetten. Erg jammer want een gelijkspel had er die avond denk ik wel ingezeten. Zoals de traditie van Voorst 5 het jaar ervoor was werd de avond nu ook afgesloten bij ‘Haute Cuisine’ De Paal aan de A1. Althans, voor een deel van het team.

Begin november ontvingen we De Toren 10 in Voorst, gebrand op een eerste overwinning begonnen we fanatiek aan het duel. Karl van ’t Hazeveld verving die avond teamcaptain Remco Kempink, laatst genoemde mocht die week invallen in Voorst 2. En aangezien we reserves genoeg hadden voor Voorst 4 was dat geen probleem. Hier kwamen we eerst achter te staan Hannie Kempink kwam er totaal niet aan te pas, maar Dick Hoekman wist de stand weer gelijk te trekken. Daarna ging Wilma ook ten onder, ze kon haar stelling niet meer redden. Maarten Jansen wist ons weer op gelijke hoogte te brengen door een sterk eindspel dwong hij zijn tegenstander tot overgave. Karl ging helaas de fout in en zo kwamen we 2-3 achter te staan. Joop Hendriksen speelde een sterke gelijk opgaande partij maar werd ’s avonds gebeld met het verzoek of hij naar huis wilde komen. De heren besloten er een remise van te maken en verloren we met 2,5-3,5 en de avond eindigde toch een beetje in mineur. Maar soms zijn andere zaken belangrijker dan het schaken en gelukkig bleek achteraf alles mee te vallen voor Joop.

De ronde erna reisden we af naar Arnhem om het op te nemen tegen ASV 12. Ditmaal met twee invallers, Els Jansen en wederom Karl van ’t Hazeveld. Wilma was verhindert en Dick kon niet meedoen door trieste familie omstandigheden. Een avond met een zwart randje er omheen om het zomaar te zeggen. Wellicht daardoor was de gedrevenheid om te winnen groter dan we dachten. En zo geschiedde het dat we onze eerste overwinning dit seizoen behaalde. In redelijk rap tempo stonden we met 0-3 voor! Karl, Remco en Joop wisten alle drie redelijk vlot te winnen en dit leek een ‘walkover’ te worden voor Voorst 4. Maar na de eerste drie punten bleef het lang stil. Uiteindelijk zag Els haar partij langzaam verslechteren en moest opgeven. Hannie speelde een solide partij wat op remise uitliep en zo hadden we onze overwinning binnen. Maarten kon de uitslag nog vergroten en speelde een goede partij, maar hij ging jammerlijk in de fout en zodoende verloor hij alsnog. Ook deze avond werd afgesloten bij ‘Haute Cuisine’ De Paal aan de A1. De PR-man en teamcaptain van het vierde werden daar opgewacht door een kleine politiemacht, wel een beetje overdreven als je alleen maar een balletje mayo wilt halen hoor.

In het nieuwe jaar wilden we natuurlijk de stijgende lijn doorzetten, vol goede moed ontvingen Zevenaar 3 voor stevig thuisduel tegen de degradant voor het vorig seizoen uit de derde klasse. Naar nu blijkt werden ze de latere kampioen in onze klasse en promoveerden ze we terug. Maar reden tot juichen was er niet. We kwamen achter te staan na verlies van Karl, maar Maarten wist de stand gelijk te trekken en zodoende leek er nog niets aan de hand. Maar daarna ging het hard, iedereen verloor hun partij en we zo met riante cijfers opzij gezet, een 5-1 nederlaag. Remco had nog een remise aanbod gedaan maar ook dat werd afgewezen. Een pijnlijke start voor het nieuwe jaar en een avond om snel te vergeten.

Op Valentijnsdag reisde het gezelschap af naar Terborg om tegen Wisch 1 te strijden. Ditmaal zonder teamcaptain Remco, hij zat met zijn gedachten al in de roze wolken en besloot bij zijn hoogzwangere vrouw te blijven. Ook Dick kon niet meedoen, zodoende werden Els en Jo Jansen opgeroepen om in te vallen. Zeker na de supergezellige avond die we het jaar ervoor hadden met Voorst 5 in Terborg was dit een leuk deja-vu voor hen. Echter verliep de score ook als een deja-vu. Net als in 2011 verloren we nu ook weer met 3,5 tegen 2,5. Het begin ging gelijk op, helaas verloor Jo maar Wilma wist dat snel te corrigeren en trok de stand weer gelijk. Ook onze andere invaller Els moest de strijd opgeven net zoals Hannie dat moest doen. Joop wist de stand weer terug te brengen tot 3-2, dit na een loper te hebben gewonnen. Het gelijke spel lag toen in handen van vervangend teamcaptain Maarten. Hij streed voor wat hij waard was, maar een remise was het maximum dat er te behalen viel. Wederom een nipt verlies tegen Wisch met 3,5 tegen 2,5.

De ronde erna werd Groenlo 1 thuis ontvangen, nog steeds zonder teamcaptain Remco. Zijn vrouw was al over tijd maar de kleine had nog steeds geen zin om eruit te komen. Els nam zijn plek in. We wisten dat we een zware dobber zouden hebben aan de nummer twee van dat moment, maar zowaar werd er gewonnen! Els moest zich helaas gewonnen geven en Hannie kwam niet verder dan een remise, maar achteraf bleek deze remise winnend. Maar eerst verslechterende de situatie doordat Dick zijn partij veloor. 0,5 tegen 2,5 achter, dit zag er slecht uit. Maar toen keerde het tij, Wilma won kwaliteit en speelde het vakkundig uit. Vervolgens besloot wedstrijdleider Michiel een reglementaire nul uit te delen aan Groenlo vanwege het niet noteren van de partij. De eerste waarschuwing was niet doorgedrongen en bij de tweede keer was de nul een feit voor Groenlo. En zo stonden we weer gelijk. Joop had ons lot in zijn handen en hij maakte zijn nummer één positie waar. Hij wist te winnen en zodoende hadden we toch voor een kleine stunt gezorgd. Heerlijk avondje dus!

De slotronde was in ’t Geveltje in Voorst, een stampvolle zaal want ook de slotronde voor Voorst 3 werd er gespeeld. Maar bovenal was het een gezellige avond. In onze klasse was het al beslist, Zevenaar 3 was al kampioen en wij konden niet meer op die hatelijke laatste plaats belanden door de overwinning op Groenlo. Theothorne 2 was ons laatste obstakel. We speelden onze laatste wedstrijd met onze ‘basis zes’. Kersverse papa Remco was ook weer aanwezig. Ook hier kwam voor de vijfde keer dit seizoen(!) een 3,5-2,5 score uit, ditmaal trokken we weer aan het kortste eind helaas. Maarten had niet echt zijn avond, op onverklaarbare wijze verloor hij zijn partij terwijl hij niet eens zo slecht stond. Wilma sleepte er een knappe remise uit terwijl Hannie helaas verloor. Dick wist zijn partij te winnen, hierdoor hielden we een gelijkspel nog in het zicht. Remco had een lastige avond maar hield zich staande, het leek een remise pot te worden en hij bood ook remise aan. Helaas accepteerde zijn tegenstander dit niet en niet veel later verloor hij een cruciaal pionnetje in het eindspel. Joop haalde wel de overwinning binnen op bord 1 maar toen was het leed al geleden. Joop is daarmee wel topscorer geworden met 5,5 uit 7 wedstrijden, gefeliciteerd!

Al met al een degelijk seizoen waar misschien iets meer te behalen had geweest, maar het geluk lag niet altijd aan onze zijde. Bovendien was Zevenaar 3 te sterk in onze klasse. Alleen tegen hen hebben we een zeperd opgelopen. De rest van de tegenstanders was gelijkwaardig en dat laten de resultaten ook zien. Het was een gezellig en sportief seizoen, veel gelachen maar ook een paar keer flink gebaald als het even tegen zat. Het hoort er nu eenmaal bij. Bij deze wil ik de teamleden en invallers allen bedanken voor dit leuke en sportieve seizoen!

Ik heb inmiddels Michiel laten weten dat ik komend seizoen geen teamleider meer zijn. Ik ga mij wat meer concentreren op onze kleine dochter. Gewoon lekker zoveel mogelijk tijd in het gezin steken. Ik ben ervan overtuigd dat er een waardig opvolger zal komen, voor vragen ben ik altijd bereikbaar. Ik heb aangegeven dat ik komend seizoen de interne competitie laat voor wat het is, deze ga ik spelen bij de dames en heren van DSG Pallas. Wel wil ik de OSBO-wedstrijden blijven spelen voor Voorst.

Tot slot nog een paar woorden met betrekking tot de gebeurtenissen van de afgelopen week.
Sprakeloos was ik toen ik op 4 juni hoorde dat Jo Jansen onverwachts was overleden. Iemand die sinds mijn jeugdjaren bij de Voorster Schaakclub altijd wel op de één op andere manier aanwezig was, bij de jeugdlessen zag je hem geregeld en later bij de senioren sprak ik hem wekelijks. En geregeld moest er dan ook een duel uitgevochten worden achter het bord, ik denk dat we elkaar redelijk in evenwicht hielden.
Niet veel later werd ik teamleider en met name het seizoen 2010-2011, waarin ik teamleider was van Voorst 5, staat me nog goed bij. Qua prestaties was het niet best, we eindigden stijf onderaan, maar desondanks was het wellicht het gezelligste OSBO-seizoen wat ik tot heden heb meegemaakt en daar maakte ook Jo deel van uit. Jo speelde dat seizoen alle wedstrijden en achteraf was dat helaas zijn laatste volledige OSBO-seizoen. Ik ben blij dat ik dat seizoen met hem heb mee mogen maken, als teamleider, teamgenoot en als schaakvriend in het algemeen.
Net als zoveel andere clubgenoten hebben we wekelijks van Jo genoten en met hem gelachen. Maar als ze mij persoonlijk over vijf jaar vragen wat ik me nog van Jo herinner dan is het toch dat toch wel het legendarische CB’tje. Ongeacht het resultaat van die avond stond er vrijwel altijd een tot de rand gevuld glaasje op de bar. Rustig om zich heen kijken wat er gebeurde of, wanneer er meerdere partijen klaar waren, heerlijk met ‘de jeugd’ mee lachen om zo de avond met een glimlach af te sluiten. Zo zal ik Jo herinneren….het CB’tje. Voor mij was dat iets karakteristieks wat bij hem hoorde…

Zodoende bestond dit seizoen uit roze en inktzwarte wolken, zoals ik in de eerste alinea al vermeldde. Kort na de uitvaart schudde ik Maarten de hand en wenste hem nogmaals sterkte toe. Bijna het eerste wat hij zei was “Ik bel je binnenkort voor het kraambezoek”. “Doe maar rustig aan, neem de tijd” antwoordde ik nog. “Het hoort er nu eenmaal bij” kreeg ik heel nuchter terug. Dezelfde nuchterheid die Jo ook zo vaak liet zien kwam daarin terug. En het hoort er inderdaad bij, hoe wrang de verschillen nu ook zijn tussen onze levens, en die van andere clubgenoten, het leven gaat gewoon door hoe pijnlijk of verdrietig dat soms ook is. We kunnen met veel plezier en herinneringen terug kijken naar de tijd dat Jo nog in ons midden was en mettertijd zullen we ons vizier weer naar voren richten. We zullen allemaal Jo enorm gaan missen, maar vergeten doen we hem nooit.

De Voorster Schaakclub heeft een icoon verloren, iemand die heel veel betekent heeft voor de vereniging maar ook voor de schaaksport zelf.
Bij deze wil ik Els, Michiel, Henri, Maarten en de rest van de familie nogmaals enorm veel sterkte toewensen de komende tijd.

Met vriendelijke groet,
Remco Kempink, teamleider Voorst 4