Een schaakbord zonder stukken is als een lichaam zonder ziel

Het schaakbord heeft Jo zijn leven voor een groot deel bepaald.

Achter het schaakbord heeft hij misschien wel zijn meeste vrienden gemaakt. Jo was een bescheiden man, maar zijn interesse bracht hem tot wedstrijdleider van onze eigen club en arbiter bij de OSBO.
Het bordspel, dat hem zo mateloos interesseerde probeerde hij ook aan de jeugd over te dragen. De buurjongens Harry Schurink en Guido van Heuvelen hebben bij de familie Jansen schaken geleerd en vonden er (bijna dagelijks) een warm onthaal. En niet alleen thuis werd het schaakspel uitgedragen, ook op de lagere school gingen Jo en Els les geven. Het is dan ook geen wonder dat deze passie werd overgedragen aan hun vier zonen — een erfenis waar jullie trots op mogen zijn.

De Voorster Schaakclub zou nooit de bloeiende vereniging zijn geworden zonder de tomeloze inzet van Jo. Als bestuurslid en wedstrijdleider, vele jaren lang, altijd goedgemutst, vriendelijk maar vooral geïnteresseerd in "zijn" mensen was hij de "zekerheid", die een club nodig heeft. Nadat hij zijn taken had overgedragen om zelf wat meer aan schaken toe te komen, was hij elke club-avond om zes uur al aanwezig om de komst van de schakers voor te bereiden en koffie voor ons te zetten.

Het schaakspel bracht hem ook liefde en saamhorigheid, want als Jo op een wedstrijd of toernooi aanwezig was, dan was daar was ook bijna altijd Els. Jo en Els — Els en Jo een unieke eenheid in hun hobby. Als je op een toernooi kwam en één van de twee was niet aanwezig, waren er altijd mensen die vroegen ......zijn ze er niet? Wij hebben zelfs op de club de "Els en Jo-trofee" — niet zomaar een beker, maar een prachtige sculptuur persoonlijk door Els uitgezocht.

Maar schaken is niet altijd serieus — we hebben ook veel met Jo gelachen. We hebben tijdens een Osbo-wedstrijd ook eens in een zaaltje gespeeld waar bij de tegenstanders de joints van links naar rechts werden doorgegeven (dat was wel vóór het rookverbod). Daar hebben Maarten, Jo en anderen nog jaren plezier om gehad. Ook lukte het ons 4e team nooit om eerder dan Els en Jo op een wedstrijd in de regio te verschijnen. Hoe vroeg wij ook van huis vertrokken Jo en Els zaten altijd al gezellig aan de koffie wanneer wij binnenkwamen. En was het Jo die altijd vroeg "willen jullie ook een bakje koffie?"

Met veel humor kon hij ook het verhaal vertellen van twee schakers t.w. de heren Sybrands en Brandon, die de partij moesten afbreken. Allebei gingen zij thuis de wedstrijd analyseren en beiden kwamen tot de conclusie dat ze verloren stonden. Toen ze een week later na elkaar bij Jo kwamen om te melden dat ze de partij opgaven zei Jo droogjes: "Zullen we er dan maar remise van maken ?". Want er bestond nog geen regelgeving voor deze situatie.

We gaan het laatste rondje aan de bar missen, met ons biertje en wijntje en het C.B.'tje van Jo — met onze analyses achteraf — onze blunders en de troost van Jo: "het is maar een spel".
We gaan hem missen met zijn interesse in onze vakantie, onze echtgenoten, onze kinderen en onze problemen. Een man met een gouden hart.

Een schaakbord zonder stukken is als een lichaam zonder ziel.

De koning verlaat het bord als laatste. Het schaakbord is leeg.

Jo, we zullen je enorm missen.