Verslag Voorst 1 - ZSG 2

Voorst 1               - ZSG 2                   6-2
Michiel Jansen    1924 - Guido van Bennekom 1941 0-1
Jacques Kuiper    1887 - N.O.               ---- 1-0
Rudy Bloemhard    1983 - Willy Wubs         1933 1-0
Marcel Kraaijkamp 1892 - Piet Bolhuis       1836 ½-½
Jeroen Bosch      1908 - Chris Smeenk       1764 ½-½
Sven Pronk        1811 - Henk van Schaik    1724 1-0
Sjoerd Norberhuis 1840 - Eric Jansen        1582 1-0
Jeroen Nikkels    1801 - Mohammed Hashemi   1634 1-0

Afgelopen donderdag togen we naar Elburg om de gezamenlijke slotronde uit de Eerste Klasse A van de OSBO te gaan spelen. In de vorige ronde hadden we teleurstellend een matchpunt laten liggen tegen VSG 1, waardoor onze kansen om kampioen te worden behoorlijk waren afgenomen. We stonden een matchpunt achter op Wageningen 3 en ook nog twee bordpunten. Onze enige kans was hopen op puntverlies van Wageningen en zelf een grote overwinning boeken. Maar dat laatste was niet zo eenvoudig, omdat onze tegenstander ZSG 2 op de derde plaats stond en een sterk team heeft.
Voordat de wedstrijd begon hoorde ik van de teamleider van ZSG 2 dat ze met zeven man zouden op komen dagen. Dat lijkt op competitievervalsing, maar dit team was dit seizoen vaker onvolledig verschenen. Nota bene tegen de koploper Wageningen 3 kwamen ze met zes man en verloren toen met 5-3 dankzij hun twee lege borden. Omdat de teamleider erbij vermeldde dat het tweede bord leeg zou blijven, kon ik van tevoren bepalen wie ik een reglementair punt zou toewijzen. We moesten natuurlijk zelf wel met acht man komen opdagen en normaal gesproken zou Jeroen Bosch dan degene zijn die de reis voor niets zou moeten maken. Jacques was echter bereid om zijn beurt voorbij te laten gaan. Zodoende kon Jeroen Bosch toch nog een partij spelen aan het vijfde bord en Jacques zou dan de hele avond goed in de gaten kunnen houden hoe het spelverloop zich zou ontwikkelen. Dat kan belangrijk zijn, omdat het soms moeilijk te bepalen is of het gunstig is om remise aan te nemen.

De avond begon voor ons voorspoedig. Om negen uur kon Jacques officieel zijn punt in ontvangst nemen en ondertussen had Jeroen Nikkels een pion gewonnen bij goede stelling en Marcel had een gevaarlijke koningsaanval in handen, die winnend leek. De overige borden stonden nergens slechter.
Jeroen Nikkels slaagde er inderdaad vrij gemakkelijk in om zijn kleine materiële voordeel in winst om te zetten. Maar bij de andere Jeroen ging het minder. Voor de wedstrijd hield Jeroen Bosch ons nog voor om ten koste van alles op winst te spelen en geen remise te accepteren. Dat dit een mooi plan is, maar in de praktijk niet altijd uitvoerbaar is bleek dus drie uur later. Met een half uur minder op de klok en met een gelijke stelling kon hij niet anders dan het remiseaanbod van zijn tegenstander accepteren.
Ikzelf kreeg te maken met een tegenstander die de partij heel agressief opzette. Daardoor moest ik heel goed opletten. Ik slaagde erin om alle gevaren te bezweren en toen mijn tegenstander mijn koningsstelling begon open te offeren, was ik daar goed op voorbereid en kon snel daarna het punt opeisen.
Bij Marcel Kraaijkamp ging ondertussen langzaam het licht uit. Hij had niet genoeg energie over om zijn gevaarlijke koningaanval in winst om te zetten en moest in remise berusten. Dat was een tegenvaller, omdat we minimaal met 6-2 zouden moeten winnen en dan was een overwinning wel zo lekker geweest.
Ik had er alle vertrouwen in dat Sjoerd zijn partij zou gaan winnen. Hij had een stelling waarmee hij alle kanten opkon en er zaten allerlei tactische geintjes verstopt, waarmee hij toe zou kunnen slaan. Michiel was inmiddels aan het eerste bord in de problemen gekomen en had ook nog weinig tijd. Invaller Sven deed erg zijn best om voordeel te krijgen, maar kwam voorlopig nog niet verder.
We moesten dus nog wel twee bordpunten pakken en al snel bleek dat Sjoerd zich naar winnend voordeel combineerde. De tegenstander kon nog een tijdje tegenspartelen, maar de overwinning kon niet meer in gevaar komen. Michiel verloor een stuk, waardoor Sven moest winnen. Er ontstond een tijdnoodduel waarin Sven nog steeds geen voordeel leek te hebben, maar naarmate de tijdnood ernstiger werd bleek dat Sven toch een handiger snelschaker was en hij slaagde erin om de partij naar zich toe te trekken. Sjoerd had de zege inmiddels ook te pakken en Michiel had zijn koning omgelegd.

Daarmee hadden we een mooie 6-2 overwinning geboekt. Alle ogen richtten zich toen op de wedstrijd Wageningen 3 – VSG 1. Na allerlei tijdnoodspektakels was VSG er in geslaagd om een 4-3 voorsprong te nemen. In de laatste partij moest Wageningen dus in elk geval winnen om nog met ons op de gedeeld eerste plaats te eindigen en zo nog een beslissingswedstrijd uit het vuur te slepen. Maar daar zag het niet naar uit. Ik kon het zelf niet goed volgen, omdat er letterlijk tientallen mensen om het bord heen stonden. Ik zag wel dat op een gegeven moment beide spelers nog iets minder dan anderhalve minuut hadden en dat de VSG speler remise aanbood. Volgens berichten was er qua stelling ook weinig meer te beleven en werd er alleen nog maar op tijd gespeeld. Dat ging de Wageningse speler wat beter af, want die bouwde een tijdvoorsprong op. Ineens deed hij een onreglementaire zet. Dat werd door beide spelers overzien, maar ook de arbiter, die er met zijn neus bovenop stond, zag het niet. Met nog één seconde op de klok claimde de VSG-speler daarna remise, maar dat werd door de arbiter verworpen. Hij ging toen door zijn vlag en Wageningen 3 had toch nog de felbegeerde 4-4 op het bord weten te krijgen. Jammer dat de wedstrijdleider die onreglementaire zet niet had opgemerkt. Had hij dat wel gedaan, dan had hij ongetwijfeld de Ermelose speler twee minuten extra gegeven en had Wageningen die partij nooit meer kunnen winnen. Maar in de hectiek kan zoiets gebeuren.
Dat was dus een kleine teleurstelling, maar van tevoren hadden we voor dat scenario getekend. Met 6-2 van ZSG 2 winnen is niet echt wat je zou verwachten. En Wageningen 3 achtte ik wel iets sterker dan VSG 1.
Omdat we nu met Wageningen 3 precies gelijk zijn geeïndigd in match- en bordpunten zal er binnenkort op neutraal terrein een beslissingswedstrijd worden gespeeld. Omdat Wageningen de onderlinge ontmoeting eerder dit seizoen had gewonnen, zullen wij de wedstrijd moeten winnen. ASV heeft al aangeboden om speelruimte ter beschikking te stellen en inderdaad, Arnhem ligt mooi ergens halverwege.

Als ik nog even het afgelopen seizoen langs loop, kan ik constateren dat de meeste spelers het goed gedaan hebben. Michiel was heel goed op dreef en mocht na een paar ronden zijn kunsten aan het eerste bord gaan vertonen, helaas verloor hij zijn laatste partij, maar dat was zijn eerste nederlaag dit seizoen. Met 4½ uit 7 heeft hij het goed gedaan.
Helaas gold dat niet voor Jeroen Bosch. Ik gaf hem de eerste drie wedstrijden wit en mezelf zwart. Dat leverde een magere 1 uit 6 op. Ik won gelukkig mijn overige partijen nog en kwam nog op 5 uit 7, maar Jeroen kon zijn slechte start maar gedeeltelijk goedmaken door de rest remise te spelen (2 uit 7).
Marcel had ook een moeizaam seizoen. Een zware baan eist zijn tol en hij heeft ’s avonds niet genoeg energie over om er iets moois van te maken. Met 3½ uit 7 zal hij niet tevreden zijn.
Jacques lijkt ook te weinig partijen te spelen om tot een mooie score te komen. Hij speelde veel remise, maar omdat hij zijn laatste twee partijen won kwam hij toch nog op een acceptabele 4½ uit 7.
Wilco is altijd goed voor een mooie score. Helaas kon hij de laatste twee ronden niet meespelen, maar met 3½ uit 5 heeft hij toch ook zijn steentje bijgedragen.
Sjoerd scoorde 4½ uit 7. Ook hij speelt erg weinig wat zijn spel misschien niet ten goede komt. Desondanks een goede score, die nog hoger had kunnen uitvallen.
Ook Jeroen Nikkels behaalde een score van 4½ uit 7. Net als Sjoerd zal hij gebaald hebben van zijn nederlaag in de zesde ronde, maar dat was zijn enige nul en daar staan weer een aantal belangrijke overwinningen tegenover.
Tenslotte hadden we in Sven een prima invaller. Hij is natuurlijk sterk genoeg om vast in het team te spelen, maar als invaller moet je het toch maar waarmaken. Dankzij zijn overwinning afgelopen donderdag maken we nog kans op promotie.

Kortom, na de dramatische nederlaag in de eerste ronde tegen Wageningen 3 hebben we ons als team goed herpakt en in Elburg laten zien dat we er ook kunnen staan als het echt nodig is. Hopelijk kunnen we in de beslissingsmatch nog een keer laten zien wat we waar zijn.

Rudy Bloemhard