Met nog twee ronden te gaan was de situatie dat we ons misschien nog konden handhaven, maar dan moesten er van de drie mededegradatiekandidaten er minimaal twee onder ons blijven. Normaal gesproken hadden we aan één matchpuntje wel genoeg om ons op eigen kracht te redden. Maar de voortekenen waren niet zo gunstig. Twee ronden geleden kwamen we niet verder dan een gelijkspel tegen een ernstig verzwakt ZSG 1. En in de vorige ronde hadden we met grote cijfers van Winterswijk 2 moeten winnen. Maar ook hier werd het uiteindelijk teleurstellend 4-4. Een aantal spelers uit ons team zijn behoorlijk uit vorm en dan wordt het lastig om de balans in ons voordeel te laten uitslaan. Deze keer kwam het sterke Zevenaar 1 op bezoek. Maar aan de laatste twee borden speelden twee invallers. Dat moest toch kansen bieden.
Een flinke tegenvaller was de snelle nederlaag van Richard van Tienhoven. Hij overzag iets in het vroege middenspel en kon meteen opgeven (0-1).
Klaas Hagendijk was verhinderd en onze invaller was Marcel Kraaijkamp. Hij kreeg een voor hem onbekende openingsvariant op het bord. Daarop reageerde hij door een opstelling te kiezen, die ik hem nooit eerder heb zien spelen. Ook hij kreeg grote problemen en hield het niet lang vol (0-2).
John Sloots scoorde het eerste halfje voor Voorst. Het leek me dat hij steeds wel lekker stond, maar kennelijk kon hij niet verder komen (½-2½).
Jeroen Bosch verloor de vorige ronde nog dramatisch, doordat hij in gewonnen stelling een hele toren weggaf. Daarom zette ik hem dit keer aan het eerste bord, dan kon hij rustig spelen en zou remise geen slecht resultaat zijn. Maar zo zie je dat je nooit kan voorspellen hoe een partij gaat verlopen. Jeroen overzag een zet en offerde toen maar een kwaliteit. Maar daarvoor kreeg hij enorm actief spel en liet zijn tegenstander totaal kansloos. Een prima overwinning (1½-2½).
Paul Tulfer maakte de stand zelfs weer gelijk. Hij leek steeds een lekkere stelling te hebben tegen zijn jeugdige, blinde tegenstander. Maar ik dacht dat het in zijn tijdnood mis dreigde te gaan. Toen de rook was opgetrokken, bleek het eenvoudig gewonnen voor Paul. Een belangrijke overwinning, die ons weer helemaal terug in de wedstrijd bracht (2½-2½).
Er waren toen nog drie partijen bezig. Ik stond al heel snel gewonnen tegen Guust Homs, Michiel Jansen leek een gelijk toreneindspel op het bord te krijgen en Lûtsen Dooper stond al een tijd verloren. Dat moest dus uitzicht geven op het matchpuntje waar we zo naar smachtten. Het werd nog interessanter toen Lûtsen zomaar een stuk kon terugwinnen en remise kreeg aangeboden. Dat kon hij niet weigeren (3-3). Helaas kon Michiel het toreneindspel daarna toch niet remise houden (3-4). Daardoor moest ik het reddende punt zien te scoren. Dat zou normaal gesproken ook wel moeten lukken, want ik had eerst een pion gewonnen, daarna een kwaliteit en kon veilig op winst spelen. Maar zo heel simpel was het nou ook weer niet en ik kwam in tijdnood. Ongetwijfeld heb ik een paar eenvoudige winsten gemist en mijn tegenstander speelde behoorlijk taai. Maar zoals het ging moest ik uiteindelijk toch teleurstellend in remise berusten (3½-4½).
Dat was dus de derde opeenvolgende wedstrijd die slecht eindigde.
In de laatste ronde moeten we naar Almelo. Dat zal weer een lastige wedstrijd worden. Hopelijk laat de concurrentie punten liggen, zodat we ons op die manier kunnen handhaven. Op eigen kracht zal het lastig gaan worden.
Voorst 1.................... 1891 - 1955 Zevenaar 1.......... 3½-4½
Jeroen Bosch van Rosenthal.. 1951 - 2045 Justus Wiegersma.... 1 - 0
Rudy Bloemhard.............. 2062 - 2205 Guust Homs.......... ½ - ½
Richard van Tienhoven....... 1848 - 2035 Albert Janssen...... 0 - 1
Michiel Jansen.............. 1869 - 1963 Kevin Verfuerth..... 0 - 1
Lûtsen Dooper............... 1858 - 1981 Arie Huysman........ ½ - ½
John Sloots................. 1891 - 2027 Thomas Verfuerth.... ½ - ½
Marcel Kraaijkamp........... 1806 - 1685 Tonie Claessen...... 0 - 1
Paul Tulfer................. 1839 - 1695 Yannick te Pest..... 1 - 0
Rudy Bloemhard
teamleider Voorst 1 |
